Qigong of toch taiji?
Wat is het verschil tussen qigong en taiji? Die vraag wordt me vaak gesteld door iemand die een keuze wil maken uit de lessen die ik via Yin in Yang aanbied. Ik geef hieronder weer hoe ík het ervaar, en misschien helpt dat.
In de lessen is het verschil tussen qigong en taiji goed merkbaar.
qigong
- oefeningen waarbij je met links en rechts hetzelfde doet
- veel herhalingen van dezelfde beweging
- op de plaats
taiji
- oefeningen waarbij je regelmatig met links en rechts andere bewegingen maakt
- vrijwel geen herhalingen
- veel verplaatsingen
Uiteraard is er meer te vertellen.
Qigong
Qigong is een van de therapievormen binnen de traditionele Chinese geneeskunde. En een bijzondere, want het is de enige interne vorm, Je hebt er vrijwel niks voor nodig, geen therapeut, geen supplementen. Het enige is een ruimte waarin je met gespreide armen kunt staan, al is het ook prettig als die ruimte rustig is en fris.
Op basis van hun herkomst en doelen kun je de oefeningen verdelen naar bijvoorbeeld daoïstische, boeddhistische, confucianistische, martiale en geneeskundige qigong. Veel qigong-oefeningen die je bij Yin in Yang kunt leren hebben een martiaal en geneeskundig aspect, al merk ik dat mijn eigen benadering van de oefeningen steeds meer onder invloed van een daoïstische en boeddhistische zienswijze staat.
Als je op een zachte manier je gezondheid wilt verbeteren, dan kunnen qigong-oefeningen daarin een goede rol vervullen. Het voordeel is ook dat je die oefeningen tot op hoge leeftijd kunt doen; is het niet meer staand dan zijn ze vrijwel allemaal ook zittend te doen.
Overigens is de naam qigong pas halverwege de 20e eeuw geïntroduceerd. Dat is gedaan om een overkoepelende naam te hebben voor Chinese oefeningen op het gebied van gezondheid. Veel ouder zijn de oefeningen zelf, sommige zijn ouder dan 2.000 jaar.
Taiji
De geschiedenis van taiji begint pas veel later, wanneer precies is onbekend, maar de oudste geschreven bronnen wijzen naar Chen Wangting die in de 17e eeuw leefde. Het was in die tijd een methode om te vechten. En het onderscheidde zich toen al doordat het accent lag op energetische technieken. Van kracht werd gedacht dat die uiteindelijk altijd beperkt is, en dat er altijd iemand zal zijn die sterker is dan jij bent. Dat nadeel is er niet bij energetische technieken. Het gaat er om dat je die hebt en kunt beheersen, en dat heb je helemaal zelf in de hand.
Sterk vereenvoudigd gezegd, is de kunst van taiji dat je je tegenstander naar een labiel evenwicht begeleid (vergelijkbaar met dat van een knikker op een skippybal). Zodra die daar is, kun je hem met de minste beweging van je wegkrijgen.
Taiji is vooral bekend van de ‘vorm’ (taolu, 套路), een reeks bewegingen die eruit zien als een dans. Die leer je uiteindelijk in de lessen. Maar ook in die dans komt het doel van taiji tot uiting: elke beweging is een techniek om je stoeimaatje of een boef van je af te krijgen. Vandaar dat ik de vorm meestal vergelijk met een étude uit de muziek. Die kan mooi klinken maar is vooral bedoeld om bepaalde muzikale vaardigheden te vergroten. Zo geldt dat ook voor de taiji-vorm. Die kan er prachtig uitzien, maar is vooral een hulpmiddel om verschillende vechttechnieken onder de knie te krijgen. De volgorde van die technieken doet in principe niet ter zake en de exacte uitvoering van de technieken is afhankelijk van jouw lichaam…
Over hoe je dat doet, vechten met taiji, kun je hier lezen hoe ik dat zie. Een van de grootste opgaven waarvoor je je dan gesteld ziet, is het loslaten van je krachtreflexen (vechten/ vluchten/ vriezen) naar energiereflexen.
Taiji kan echter niet zonder qigong. Vooral de martiale qigong-versie is noodzakelijk om de energetische aspecten van taiji te trainen. Hoe beter je energiehuishouding op orde is, hoe beter je je balans kunt houden en hoe steviger je gegrond kunt zijn.
Wil je gratis meedoen met een van de groepslessen? Dat kan, je mag twee keer vrijblijvend een proefles volgen.
